Δείτε πώς κλίνονται τα συνηρημένα ρήματα σε -άω εδώ.
Κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα, για να δείτε πώς μετατρέπονται οι καταλήξεις του ρήματος λύω μετά τη συναίρεση με το -α- του θέματος.
β) Το απαρέμφατο του Ενεστώτα σχηματίζεται με την αρχαιότερη κατάληξη -εν και όχι με την -ειν. Γι' αυτό κατά τη συναίρεση το απαρέμφατο δεν παίρνει υπογεγραμμένη στο -α- (τιμᾶν).
γ) Όταν τονίζεται η λήγουσα, παίρνει περισπωμένη. Για την παραλήγουσα και την προπαραλήγουσα ισχύουν οι γνωστοί κανόνες τονισμού.
Πηγή: Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, εκδ. Βολονάκη.Κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα, για να δείτε πώς μετατρέπονται οι καταλήξεις του ρήματος λύω μετά τη συναίρεση με το -α- του θέματος.
Προσοχή!
α) Οι συναιρέσεις αφορούν μόνο τον Ενεστώτα και τον Παρατατικό. Οι υπόλοιποι χρόνοι κλίνονται όπως το λύω, αφού τρέψουν το -α- σε -η- (τιμάω → τιμήσω → ἐτίμησα → τετίμηκα → ἐτετιμήκειν).
Εξαιρούνται και κρατούν το -α- όσα πριν από αυτό έχουν -ε- (ἐάω = αφήνω), -ι- (δειλιάω = δειλιάζω, αἰτιάομαι = κατηγορώ, ἰάομαι = γιατρεύω) ή -ρ- (δράω = ενεργώ, θηράω = κυνηγώ) καθώς και τα ρήματα: γελάω, σπάω και χαλάω.
β) Το απαρέμφατο του Ενεστώτα σχηματίζεται με την αρχαιότερη κατάληξη -εν και όχι με την -ειν. Γι' αυτό κατά τη συναίρεση το απαρέμφατο δεν παίρνει υπογεγραμμένη στο -α- (τιμᾶν).
γ) Όταν τονίζεται η λήγουσα, παίρνει περισπωμένη. Για την παραλήγουσα και την προπαραλήγουσα ισχύουν οι γνωστοί κανόνες τονισμού.
δ) Τα ρήματα ζῶ, πεινῶ, διψῶ, χρῶμαι κλίνονται όπως το τιμῶ με τη διαφορά ότι έχουν -η- και -ῃ- όπου τα ρήματα σε -άω έχουν -α- και -ᾳ- (π.χ ζῶ, ζῇς, ζῇ, ζῶμεν, ζῆτε, ζῶσι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου